Οδηγός επιβίωσης

Τα πανεπιστήμιο είναι ένα ριζικά διαφορετικός χώρος από το σχολείο. Αντιθετα με ότι είχαμε συνηθίσει εκεί, οι φοιτητές είναι ελεύθεροι πολίτες με ακαδημαϊκά δικαιώματα, με συλλογικές πολιτικές διαδικασίες, και με το κεκτημένο των ριζοσπαστικών φοιτητικών κινημάτων. Παρόλα αυτα κάποιοι καθηγητές επιμένουν να πηγαίνουν κοντρά στις αποφάσεις του φοιτητικού συλλογού και να μας επιβάλουν ένα συγκεκριμένο αυταρχικό πλαίσιο φοίτησης που περιμβάνει εξοντωτικούς ρυθμούς σπουδών, συμπέριφορα που κουρελιάζει την αξιοπρεπειά μας και επιβάλει ενα καθορισμένο τρόπο συμπεριφοράς στο μάθημα και στις εξετάσεις. Όλα αυτά με σκόπο την δημιουργια ενός νέου πρότυπου φοιτητή, ενός φοιτητή πειθήνιου, “εργατικού”, χώρις ελεύθερο χρόνο, χωρίς πολιτική δράση που θα αποτελέσει έτσι αύριο το νέου μόντελο εργαζόμενου. Στην πραγματικότητα έχουμε συγκεκριμένα δικαιώματα:

Οι καθηγητές δεν έχουν καμία εξουσία πάνω στους φοιτητές. Κανείς δεν μπορεί να σε διώξει φοιτητή από το μάθημα, να μιλήσει υποτιμητικά να του βάλει τιμωρίες, να του ζητήσει το όνομά του.

Οι παρακολουθήσεις μαθημάτων είναι απολύτως προαιρετικές. Κάποιος μπορεί να μπει και να βγει από το μάθημα όποτε το επιθυμεί.

Οι φοιτητές έχουν το δικαίωμα να εξετάζονται στο τέλος του εξαμήνου με άριστα το 10, πάνω σε εύκολα θέματα που καλύπτονται από την ύλη του βιβλίου. Είναι απαράδεκτο να κόβονται μαζικά φοιτητές.

Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση είναι δωρεάν. Κανείς δεν μπορεί να ζητήσει χρήματα από κανένα για βιβλία, συγγράμματα, στέγαση, εγγραφές.

Στην διάρκεια των συνελεύσεων δεν γίνονται μαθήματα και εργαστήρια. Ακόμα μετά από απόφαση του φοιτητικού συλλόγου μπορεί να πάψει κάθε εκπαιδευτική διαδικασία.

Δεν μπορούν να μπουν απουσίες, εργασίες για το σπίτι, ενδιάμεσα τεστ(πρόοδοι), προφορικές εξετάσεις.

Η εναντικοποιήση σε παιδεία και εργασία αποτελεί μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή του κεφαλαιού που εκράζεται άμεσα στις προσφατες επιλογές της κυβέρνησης και της ΕΕ (εσωτερικός κανονισμός-νομος πλαίσιο, οδηγία Μπολκεστάιν, 65ώρο...). Το δε εντατικοκοποιήμένο πανεπιστήμιο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάθρωσης καθώς απαραίτητος όρος, για να ενισχυθεί η επιχειρηματική λειτουργεία του είναι η εντονότερη πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος. Συνεπώς οι αγώνες για την βελτίωση της φοιτητικής (αλλά όχι μόνο) καθημερινότητά μας δεν μπορούν παρά να συνδέονται με τους ευτύτερους κοινωνικούς αγώνες, κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική.