Kάλεσμα στο πανελλαδικό διήμερο των ανεξάρτητων αριστερών σχημάτων της EAAK, 1/11-2/11

Την ώρα που τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο βυθίζονται στις ολοένα αυξανόμενες απώλειές τους, που η ανασφάλεια της φτώχειας κατακλύζει τους εργαζόμενους και τη νεολαία που ήδη δέχονται τις επιπτώσεις της χρόνιας αντεργατικής πολιτικής, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει τις «μεταρρυθμίσεις», οξύνει την αντιλαϊκή επίθεση. Η κρίση και η ύφεση είναι εδώ, μαζί με την προκλητική προσπάθεια των κυβερνήσεων και της ΕΕ να στηρίξουν το κεφάλαιο και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, ρίχνοντας τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων. Είναι μία κρίση, απότοκος της πολιτικής τους, της άγριας εκμετάλλευσης και της ληστρικής κερδοφορίας τους. Τα αστικά επιτελεία απαντούν στην κρίση και τη μακροχρόνια οικονομική ύφεση με ένα νέο γύρο αντεργατικής επίθεσης, με κόψιμο των κοινωνικών κονδυλίων, με ακόμα πιο αντί – δημοκρατικά μέτρα, με ένταση των πολεμικών ανταγωνισμών και αναμετρήσεων. Παρά την πίεση που υφίσταται η κυβέρνηση από τα κοινωνικά κινήματα που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα, λόγω της κρίσης του πολιτικού συστήματος όπως εκδηλώνεται μέσα από την κρίση εκπροσώπησης και την πτώση του δικομματισμού, αλλά και λόγω της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, επιλέγει τη φυγή προς τα εμπρός. Την ίδια στιγμή που χαρίζονται 28 δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, η κυβέρνηση με το νέο προϋπολογισμό ετοιμάζει τη φορο- επιδρομή, εντείνει την επίθεση στα λαϊκά στρώματα, προβάλλει ως μονόδρομο τις ιδιωτικοποιήσεις (ολυμπιακή, λιμάνια, ΟΣΕ, κλπ), καταστρατηγεί τα ασφαλιστικά δικαιώματα και με την περικοπή των βαρέων και ανθυγιεινών, προωθεί την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο σύνολο της και σε όλες τις βαθμίδες, αναιρεί στοιχειώδη δικαιώματα νεολαίας και εργαζομένων. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και το ΠΑΣΟΚ, που ταυτίζεται με την ουσία της πολιτικής της ΝΔ. Είναι δεδομένο ότι η κρίση, σε απουσία κινήματος θα φέρει ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και όχι ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» ή μία πιο «φιλολαϊκή διαχείριση» στα πλαίσια του συστήματος. Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται πιο επιτακτικά αναγκαία η ανάπτυξη αποφασιστικών και νικηφόρων αγώνων απαιτώντας να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές, να ανατραπεί η διαρκής επιδρομή κυβερνήσεων και κεφαλαίου, στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ.

Στην εκπαίδευση, ένα χρόνο μετά την ήττα της κυβέρνησης στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος, η νέα επίθεση της ΝΔ, του συμπολιτευόμενου ΠΑΣΟΚ - στις κατευθύνσεις της ΕΕ - που εξαπολύεται βρίσκει για άλλη μία φορά το φοιτητικό κίνημα μπροστά της. Μέσα στο καλοκαίρι ψηφίστηκε πραξικοπηματικά ο νόμος που αναγνωρίζει την ακαδημαϊκή λειτουργία των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών, ως πρώτο βήμα για την μετέπειτα ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 και την απόδοση και επαγγελματικών δικαιωμάτων στα ιδιωτικά κολλέγια. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την έκδοση της επαίσχυντης απόφασης του ΔΕΚ που είναι καταδικαστική για την Ελλάδα έσπευσε η κυβέρνηση να εξαγγείλει την εντός 2009 έκδοση του προεδρικού διατάγματος που θα ενσωματώνει την κοινοτική οδηγία. Η επί της ουσίας παράκαμψη του άρθρου 16 και του συσχετισμού που διαμόρφωσε το εκπαιδευτικό κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του, αποτελεί casus belli για το σύνολο του κόσμου της εκπαίδευσης. Οδηγεί στην κατάργηση των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, στην απαξίωση των πτυχίων και της εργασιακής προοπτικής του συνόλου των αποφοίτων ενώ ταυτόχρονα πιέζει τα δημόσια ιδρύματα να αναδιαρθρώσουν το μοντέλο λειτουργίας τους στο πρότυπο των ιδιωτικών. Οδηγεί στην εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και την πολυδιάσπαση της νεολαίας. Παράλληλα η κυβέρνηση αδυνατώντας να εφαρμόσει το νόμο πλαίσιο ως προς τις πιο επιθετικές του όψεις, διαπραγματεύεται κομμάτι κομμάτι τις διατάξεις του ανιχνεύοντας και τις αντιδράσεις από την πλευρά των φοιτητών και του κινήματος. Η προσπάθεια διορισμού αρχών που εφαρμόζουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και θα έχαιραν καθολικής νομιμοποίησης, απέτυχε από τις δυναμικές κινητοποιήσεις που πυροδότησαν τη συνολική καταδίκη του μέτρου και της στάση αποχής που κράτησε το σύνολο του φοιτητικού σώματος. Η λίστα συγγραμμάτων φέρνει την ασάφεια της ύλης, την εξατομίκευση των σπουδών, την περικοπή βιβλίων και είναι στην κατεύθυνση της κατάργησης των δωρεάν συγγραμμάτων και της βιβλιοκάρτας.

Για την ΕΑΑΚ είναι αναγκαία η προετοιμασία μίας νέας όξυνσης του φοιτητικού κινήματος με στόχο την ανατροπή των συγκεκριμένων μέτρων και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που στοχεύει στη δημιουργία ενός νέου μοντέλου αποφοίτου – μελλοντικού εργαζόμενου ευέλικτου, αναλώσιμου, ειδικευμένου, χωρίς δικαιώματα και πειθαρχημένου. Εργαζόμενου που θα βρίσκεται σε ένα διαρκές κυνήγι πιστοποιητικών και δεξιοτήτων, περιπλανώμενος από την επισφαλή εργασία στην ανεργία και την επανακατάρτιση. Η κατεύθυνση αυτή υλοποιείται μέσα από την απαξίωση των πτυχίων, τη εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, την πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος και το χτύπημα στη δυνατότητα συλλογικής συγκρότησης και έκφρασης του φοιτητικού κινήματος, την ειδίκευση και τη διάσπαση γνωστικών αντικειμένων, καθώς και τη λειτουργία των Πανεπιστημίων με ιδιωτικο-οικονομικά ανταποδοτικά κριτήρια και την περαιτέρω υπαγωγή της ερευνητικής και εκπαιδευτικής διαδικασίας στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Απαντάμε με ένα φοιτητικό κίνημα πανελλαδικό, μαχόμενο, ανεξάρτητο, αμεσοδημοκρατικό, αντικυβερνητικό, ανατρεπτικό. Ένα φοιτητικό κίνημα που θα συγκρούεται με κάθε όψη της κυβερνητικής πολιτικής, απαιτώντας την απεμπλοκή από τις ευρωπαϊκές συμφωνίες για την εκπαίδευση. Που θα δημιουργεί τις δικές του μορφές οργάνωσης, αυτοτελείς κι ανεξάρτητες από την κατεστημένη πολιτική των εκπροσώπων και των επιτελείων. Που θα απαντά στην επίθεση ενοποιώντας την πληττόμενη νεολαία στη βάση των κοινών συμφερόντων της. Με κίνημα μαχητικό, που θα δίνει τη μάχη φέρνοντας μπροστά όλο τον κόσμο του αγώνα, με συνελεύσεις- καταλήψεις, διαδηλώσεις, συγκρούσεις. Με κατεύθυνση συγκρότησης πανεκπαιδευτικού μετώπου και συντονισμού αυτού με τον κόσμο της εργασίας.

Ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, που σημαδεύεται από τους μεγάλους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος και την ανάγκη για ανάπτυξη και κλιμάκωση του κινήματος επανέρχεται επιτακτικά το ζήτημα μίας μάχιμης ριζοσπαστικής αριστερής παρέμβασης σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ και της εμφάνισης της Άλλης Αριστεράς στην κοινωνία. Σε αυτές τις αναζητήσεις του αγωνιστικού δυναμικού, η επίσημη αριστερά δείχνει τα όρια της. Το ΚΚΕ αδυνατεί να χαράξει ένα πολιτικό σχέδιο αναμέτρησης με την επίθεση, προτάσσει την κοινοβουλευτική ενίσχυση του για την αλλαγή των συσχετισμών και όχι την πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας για την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου. Η ΠΚΣ όχι μόνο συντάσσεται πλήρως με το παραπάνω πολιτικό σχέδιο αλλά απέναντι στην προσπάθεια ανάπτυξης και κλιμάκωσης των αγώνων επιλέγει να υιοθετεί υπονομευτική και τελικά επικίνδυνη στάση. Χαρακτηριστική ήταν η ευθέως καταγγελτική στάση απέναντι στο κίνημα και τις πρακτικές του, που κατέληξε να αποσπάσει και τα συγχαρητήρια του υπουργού παιδείας για την στάση της. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει πρόταση εναλλακτικής «αριστερής» διακυβέρνησης, απαντά στην κρίση με ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που δεν διαφέρει στην ουσία από τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για ένα πιο «φιλολαϊκό» μοντέλο διαχείρισης. Η ΑΡΕΝ συντάσσεται με την κεντρική πολιτική της «αριστερής» υπεύθυνης δύναμης διαχείρισης. Στους πανεπιστημιακούς, η ΑΡΜΕ απροκάλυπτα υπερασπίζεται την εφαρμογή του νόμου, ενώ συγκεκριμένα στελέχη του (Μηλιός) απειλούν και με Λοκ- άουτ.

Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση συγκροτήθηκε μέσα από τις μεγαλειώδεις νεολαιίστικες και κοινωνικές κινητοποιήσεις του ’90-’91 και αποτελεί το πλέον επιτυχημένο μόρφωμα της ριζοσπαστικής αριστεράς στο χώρο των πανεπιστημίων. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ είναι πολιτικό – συνδικαλιστικά μορφώματα τα οποία δρουν σε κάθε σχολή με αυτοτέλεια και αποτελούν το βασικό κύτταρο της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης. Αντιπαρατίθενται με όλη τη γραμμή της αναδιαρθρωτικής πολιτικής, την οποία και αντιμετωπίζουν με μια συνολική αντικαπιταλιστική οπτική σε σχέση με τα κύρια μέτωπα της ταξικής πάλης στην ελληνική κοινωνία (αναδιάρθρωση σε εκπαίδευση και εργασία, καταστολή, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις κλπ). Επιπλέον, και λόγω της αναγκαιότητας για συνολική παρέμβαση στο ελληνικό πανεπιστήμιο, τα σχήματα έχουν κεντρικές διαδικασίες στις οποίες σχεδιάζουν μια γενική πολιτική κατεύθυνση και έναν κοινό τακτικό βηματισμό. Τέτοιες διαδικασίες είναι τα συντονιστικά ΕΑΑΚ ανά πόλεις και η κορυφαία πολιτική διαδικασία του πανελλαδικού διημέρου. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ ιστορικά έχουν παίξει ρόλο στη συζήτηση για μία Άλλη Αριστερά, αντικαπιταλιστική και ριζοσπαστική και θέλουμε ειδικά σε αυτή την περίοδο να συμβάλλουμε στη διαδικασία βαθύτερης πολιτικής συγκρότησης και ενοποίησης αυτής της αριστεράς.

Με βάση τα παραπάνω, καλούμε όλα τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα, τις πρωτοβουλίες που δημιουργήθηκαν μέσα από τις κινηματικές διαδικασίες του προηγούμενου χρονικού διαστήματος, άλλες οργανωμένες δυνάμεις που παρεμβαίνουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και έχουν αναφορές στη ριζοσπαστική αριστερά και ανένταχτους αγωνιστές που συνέβαλαν στο κίνημα να παρακολουθήσουν, να εμπλακούν και να συμμετάσχουν στις διαδικασίες των σχημάτων της ΕΑΑΚ, και με πρώτο σταθμό το πανελλαδικό διήμερο των σχημάτων, που θα πραγματοποιηθεί στο Πολυτεχνείο της Αθήνας το Σαββατοκύριακο1/11-2/11.2008. Είναι πια ιστορικό αίτημα της εποχής μας μια άλλη αριστερά. Μια αριστερά μαχόμενη, που δε θα εξαργυρώνει τους αγώνες αλλά θα τους πηγαίνει μέχρι τέλους. Ανεξάρτητη, ανατρεπτική, αμεσοδημοκρατική. Αυτή η αριστερά μπορεί να εγγυηθεί και να θωρακίσει τους ακόμα μεγαλύτερους αγώνες που έχουμε μπροστά μας…

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ
σε ΑΕΙ -ΤΕΙ

Read more!

Πορεία στην πόλη του Ζωγράφου

Read more!

Ανακοίνωση της ΕΑΑΚ για τους μαθητές

Read more!

Πλαίσιο 15/10/2008

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ - ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΕΜΦΕ ΓΙΑ ΤΗ ΓΣ 15/10/2008

Η νέα χρονιά ξεκινάει με το οικονομικό και πολιτικό σύστημα να βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης, στην Ελλάδα και διεθνώς. Από τη μία, η παγκόσμια οικονομική κρίση με την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού κλάδου, που οδήγησε σε χρεωκοπία τραπεζικούς και ασφαλιστικούς κολοσσούς έχει δημιουργήσει κλίμα αβεβαιότητας σε όλο το δυτικό κόσμο και όχι μόνο. Το σημαντικότερο είναι ότι αναγκάζει εκατομμύρια ανθρώπους να χάσουν τα σπίτια τους (π.χ. ΗΠΑ) και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τα λαίκά στρώματα (ακρίβεια, ανεργία, καταθέσεις κ.α). Τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα και οι πρακτικές της «ελεύθερης και αυτορυθμιζόμενης αγοράς» κατεδαφίζονται, τη στιγμή που τα μεγαλύτερα κράτη παγκοσμίως αγοράζουν άρον-άρον τις τεράστιες επιχειρήσεις του χρηματοπιστωτικού κλάδου με τα λεφτά των φορολογούμενων, για να τις σώσουν από την κατάρρευση...
Από την άλλη, σ' αυτό το έδαφος και με πρόσχημα τη «θωράκιση από την κρίση», η κυβέρνηση της ΝΔ κλιμακώνει την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, ευελπιστώντας μέσα από τη μεγαλύτερη εκμετάλλευσή τους να ξεπεραστεί μακροπρόθεσμα η κρίση αλλά και να καμφθούν οι αντιστάσεις τους. Έτσι βλέπουμε τη λιτότητα σε μισθούς και συντάξεις να μεγαλώνει, την ακρίβεια να εντείνεται, τις ιδιωτικοποιήσεις να συνεχίζονται (Ολυμπιακή, λιμάνια, ΟΣΕ κ.α.), τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα να καταργούνται. να αναγνωρίζονται τα ιδιωτικά κολέγια, να ετοιμάζεται στράτευση των νέων στα 18. Και σα να μην έφτανε η ήδη σκανδαλώδης πολιτική της ΝΔ, το ποτήρι της κοινωνικής αγανάκτησης ξεχειλίζει από τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα διαφθοράς και πλουτισμού των στελεχών της κυβέρνησης, παράλληλα με τις real-estate μπίζνες με τη Μονή Βατοπεδίου.
Το τελευταίο διάστημα έχουν αρχίσει να έρχονται στη δημοσιότητα σενάρια πρόωρων εκλογών με αλλεπάλληλα γκάλοπ, τα οποία από τη μια επιβεβαιώνουν την απόρριψη των κομμάτων του δικομματισμού, αλλά από την άλλη προετοιμάζουν το έδαφος για εναλλακτικές λύσεις από την πλευρά του συστήματος (π.χ. συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ-ΜΟΣ). Για μας είvαι σαφές ότι οι εργαζόμεvοι και η νεολαία δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την όποια "προεκλογική αvαμοvή". αvτίθετα τώρα είvαι η ώρα να βγουν στο δρόμο και να παλέψουν αποφασιστικά για τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους. Να παλέψουν για την ήττα της πολιτικής της κυβέρνησης και την πτώση της, όχι από κάποιο εκλογικό αποτέλεσμα αλλά από το μαχητικό και αμεσοδημοκρατικό τους κίνημα, στο οποίο οι ίδιοι θα αποφασίζουν και θα ελέγχουν την πορεία του αγώνα τους.
Σ'αυτή τη λογική, είναι μεγάλη ανάγκη ως φοιτητές το επόμενο χρονικό διάστημα να συμπορευθούμε με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης (δάσκαλοι, καθηγητές, μαθητές) και των εργαζόμενων σ'ένα ενιαίο αντικυβερνητικό μέτωπο, για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής και αντεργατικής «μεταρρύθμισης» της ΝΔ. Ειδικά σε μια περίοδο που μόνο κλειστοί δεν είναι οι λογαριασμοί μας με την κυβέρνηση και το Υπουργείο...

Νόμος-Πλαίσιο / Περικοπή Συγγραμάτων

Μετά τις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές της ντροπής που είδαμε τους τελευταίους μήνες (με ΜΑΤ, μπράβους και μερικές δεκάδες ΔΑΠιτών να «υπερασπίζονται τη Δημοκρατία στα ΑΕΙ»), το Υπουργείο και οι διοικήσεις των τμημάτων προχωρούν και εφαρμόζουν στην πράξη ένα από τα πιο ακραία μέτρα του αντιδραστικού νόμου-πλαίσιο. Το μέτρο αυτό δεν είναι άλλο από την κατάργηση του θεσμού των δωρεάν συγγραμμάτων, κάτι που αποτελεί κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος εδώ και 50 χρόνια. Μέσα από την περιβόητη «λίστα συγγραμμάτων», οι φοιτητές δικαιούνται μόνο ένα δωρεάν σύγγραμμα ανά μάθημα (τη στιγμή που αρκετά μαθήματα απαιτούν δυο ή τρία, μόνο στο 1 ο έτος στη σχολή μας!), ενώ ο συνολικός αριθμός δωρεάν συγγραμμάτων που δικαιούμαστε για όλα τα έτη είναι ίσος με τα
μαθήματα που απαιτούνται για τη λήψη πτυχίου (αφαιρώντας ουσιαστικά τη δυνατότητα σ'ένα φοιτητή να αλλάξει
κάποιο μάθημα επιλογής που πήρε). Το μέτρο αυτό φυσικά κινείται εξολοκλήρου στη λογική του νόμου-πλαίσιο, ένα νόμο που αντιπάλεψε και αντιπαλεύει το φοιτητικό κίνημα εδώ και 3 χρόνια, ένα νόμο που έχει επανειλημμένα καταδικάσει το μεγαλύτερο μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ο νόμος-πλαίσιο καθώς και ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός (εκτελεστική διάταξη του νόμου), οι οποίοι κινούνται στην κατεύθυνση της Μπολόνια και της πολιτικής της ΕΕ για την εκπαίδευση, προβλέπουν εκτός από τα συγγράμματα: την περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου και κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, μέσα από τα 4ετή επιχειρηματικά προγράμματα των ιδρυμάτων, την εισαγωγή επιχειρηματικών κριτηρίων στη λειτουργία των ΑΕΙ-ΤΕΙ (ανταποδοτικές υποτροφίες, αξιολόγηση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας με κριτήρια της αγοράς κ.α.), τους μάνατζερ, το άνοιγμα του δρόμου για χρηματοδότηση από «τρίτες πηγές). Την καταστολή και πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος και την ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων, μέσα από τα πειθαρχικά συμβούλια και την κατάργηση του ασύλου. Τον ατομικό δρόμο στις σπουδές και την εργασιακή προοπτική,μέσα από το ανώτατο όριο των 2ν χρόνων φοίτησης (και μετά ...διαγραφή), τις αλυσίδες μαθημάτων, τον ατομικό φάκελο προσόντων και τις πιστωτικές μονάδες, τη διαμόρφωση τελικά ενός νέου μοντέλου εργαζομένου, ευέλικτου και ανίσχυρου απέναντι στον εργοδότη, της επανακατάρτισης, της δια βίου μάθησης και της εργασιακής περιπλάνησης.

Νομοσχέδιο για τα ΚΕΣ - κοινοτική οδηγία 36/05

Η κυβέρνηση το καλοκαίρι που μας πέρασε επικύρωσε στο θερινό τμήμα της Βουλής ένα νόμο που θεσμοθετεί την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών κολεγίων, δηλαδή στην ουσία επιτρέπει την ύπαρξη ιδιωτικών μονάδων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, κάτι που καταστρατηγεί στην πράξη το άρθρο 16 του Συντάγματος. Είναι μια κίνηση που δημιουργεί πολλαπλές βαθμίδες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και διασπά ακόμα περισσότερο το ενιαίο πτυχίο του αποφοίτου (ΑΕΙ-ΤΕΙ ή ΚΕΣ), καθιστώντας τον ανίκανο να αγωνιστεί συλλογικά για τα επαγγελματικά και εργασιακά του δικαιώματα. Σα να μην έφταν'ε αυτό, το Υπουργείο ετοιμάζεται να καταθέσει νόμο που θα ενσωματώνει την κοινοτική οδηγία 36/2005 της ΕΕ για τα κολέγια, και η οποία προβλέπει την ισοτίμηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτω'ν των ΚΕΣ με αυτά των αποφοίτων του δημοσίου πανεπιστημίου. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την εξίσωση ουσιαστικά «προς τα κάτω» των δικαιωμάτων αμφότερων, γιαυτό το λόγο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βλέπουμε τους σπουδαστές των ΚΕΣ σαν «αντιπάλους» ή «ανταγωνιστές». Επίσης, με τη λειτουργία. των ιδιωτικών κολεγίων, πιέζονται ακόμα περισσότερο τα δημόσια ιδρύματα να εισαγάγουν επιχειρηματικά και ανταποδοτικά κριτήριαπροκειμέvου να αvταγωvιστούv τα ΚΕΣ. Δεν πρέπει να ξεχvάμε ότι είvαι έvα άλλο μέτρο της κυβέρvησης, αυτό της βάσης του 10, που δίvει τρoφή και στέλvει παιδιά να σπουδάσουν πληρώvοvτας στα ΚΕΣ.

Ξανά στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία ενάντια στην κυβέρνηση

Σε αυτή την περίοδο, το φοιτητικό Kίνημα , θα πρέπει να δώσει τη μάχη της σύγκρουσης με τον πυρήvα αυτής της πολιτικής με λογική και πρακτική έξω από τις κυρίαρχες λογικές παζαρέματος των δικαιωμάτων και των αvαγκώv μας. Με την αμεσοδημοκρατική οργάvωση του αγώvα και με την πίστη στη δυvατότητα του ίδιου του κόσμου του αγώvα να κάvει πολιτική για τον εαυτό του και να μπαίvει στο προσκήνιο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Θα βρεθούμε ξανά μπροστά τους με ένα νέο γύρο συνελεύσεων- καταλήψεων­ διαδηλώσεων αλλά και με μια νέα σύvδεση με τους αγώvες των εργαζομένων και της υπόλοιπης νεολαίας. Με διαδηλώσεις, απεργίες και καταλήψεις αvατρέπουμε την αvτί-ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις, τις ιδιωτικοποίήσεις διεκδικούμε τα δικαιώματά μας στην εργασία, με την νεολαία στην πρώτη γραμμή των αγώvων. Η γενιά των 700 €, η γενιά της αvασφάλιστης εργασίας και της κατάρτισης ας γίνει και η γενιά της ανατροπής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης αλλά και συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής.
Απαιτούμε:

• Να μην ισχύσει ο νέος τρόπος διανομής συγγραμμάτων, η διαvομή να γίvει με τον παλιό τρόπο. Να μοιραστούν καvονικά και δωρεάν σημειώσεις σε όσα μαθήματα χρειάζοvται. Να αποσυρθεί ο νέος νόμος - πλαίσιο και ο πρότυπος κανονισμός σπουδώv . Καvέvας περιορισμός του ασύλου ,όχι στο όριο φοίτησης, όχι στους νέους αντιδραστικούς καvονισμούς, όχι στη θεσμοθέτηση του συστήματος αξιολόγησης, όχι στην κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτωv, όχι στους μάvατζερ.

• Κατάργηση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών και τω" παραρτημάτων στη" Ελλάδα ξέvων κολεγίων και κάθε μορφή ιδιωτικής εκπαίδευσης .

• Όχι στην οδηγία 2005/36/ΕΚ. Έξοδος της Ελλάδας από τον Κοινό Ευρωπα'ίκό Χώρο Αvώτατης Εκπαίδευσης (ΚΕΧΑΕ). Καμία θέσπιση Eθνικού Πλαισίου Προσόvτωv.

• Άμεση, εvιαία επαγγελματική κατοχ6ρωση των αποφοίτων της ΣΕΜΦΕ ως μηχανικοί. Σύγκλιση των κατευθ6vσεωv και εvοποίηση του προγράμματος σπουδώ" έως το 50 εξάμηvο.

• Θέσπιση επιπλέο εξεταστικής για τους επί πτυχίω. Καvονικοποίηση στα μαθήματα που έχει κοπεί πάνω από το 50% των φοιτητών.

• Εvιαία Παvεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν για όλες σε όλες τις βαθμίδες - χωρίς διαχωρισμ06ς σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΙΕΚ-ΚΕΣ. Ελευθερη πρόσβαση στην εκπαίδευση xωρίς οικοvομικούς - εξεταστικούς - ταξικούς φραγμούς. Μία σχολή αvά γvωστικό αvτικείμεvο. Καμία ειδίκευση και κατάτμηση - διάσπαση γvωστικώv αvτικειμέvων. Εvιαία πτυχία με κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, μόνη προϋπόθεση για την εύρεση δουλειάς. Καμία εvτατικοποίηση των ρυθμών σπουδών μας. Κατάργηση της βάσης του 10 για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εvιαίο 12χρovo σχολείο.

• Μπλοκάρισμα της Διαδικασίας της Μπολώνια. Όχι στις πιστωτικές μοvάδες, το συμπλήρωμα διπλώματος, το σπάσιμο του πτυχίου σε bachelor - master, και τον ατομικό φάκελο προσόvτωv που οδηγούν στην πλήρη εξατομίκευση, την κατάργηση του συλλογικου δρόμου προς την εργασία και τη συλλογική διαπραγμάτευση των εργαζομέvων. Όχι στην κατάρτιση του Εvιαίου Πλαισίου Προσόντων και ιvστιτούτων δια βίου μάθησης που στοχεύουν στην διαμόρφωση εvός εργαζόμενού του οποίου η σφαιρική γνώση εvός εργασιακού αντικειμέvου αντικαθίσταται από ευέλικτα σύνολα δεξιοτήτων για να μπαίνει στον φαύλο κύκλο εργασίας- ανεργίας­-επανακατάρτισης. .
  

• Κανένας περιορισμός των δημοκρατικών δικαιωμάτωv. Ελευθερία στην πολιτική δράση και σκέψη. Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία και εργασιακούς χώρους. Ενάντια στα λευκά κελιά, καμία ειδική μεταχείριση στους πολιτικούς κρατούμενους. Κατάργηση των τρομονόμων.

• Άμεση αθώωση και καμία δίωξη όλων των αγωνιστών του φοιτητικού κινήματος. Καμία καταστολή, τρομοκράτηση, συκοφάντηση και ποινικοποίηση των αγώνων μας.

• Δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορές, συγγράμματα, σημειώσεις.

• Όχι στη στράτευση στα 18. Καμία δίωξη και καταδίκη στους αvτιρρησίες συνείδησης. Καμία εμπλοκή της Ελλάδας σε αποστολές εκτός συνόρων. Κανένας νέος μισθοφόρος. Πολιτικά δικαιώματα και ελεύθερη συνδικαλιστική δράση των στρατευμένων.

• Αξιοπρεπής ζωή από μια και μοvό δουλειά. Δουλειά για όλους με παράλληλη αύξηση των μισθών. Ανθρώπινοι ρυθμοί εργασίας.

Αποφασίζούμε:

• Παράσταση διαμαρτυρίας στο γραφείο της προέδρου της σχολής την Πέμπτη 16/10 στις 12:00, με αίτημα την απόσυρση της λίστας συγγραμμάτων και την καθιέρωση πτυχιακών εξεταστικών.

• Συμμετοχή του συλλόγου σε κινητοποίηση και κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ στις 17/10, μαζί με τους υπόλοιπους συλλόγους του πολυτεχνείου ενάντια την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων.

• Συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό και πανεργατικό συλλαλητήριο στις 21/10, με κλείσιμο της σχολής. Προσυγκέντρωση στις 12:00 στα Προπύλαια μαζί με τις ομοσπονδίες ΔΟΕ, ΟλΜΕ.

• Συμμετοχή του συλλόγου στη συγκέντρωση και διαμαρτυρία στα γραφεία της ΕΕ στις 23/10, στις 12.00 στο Σύνταγμα, με κλειστή τη σχολή.

αριστερή ριζοσπαστική συσπείρωση - εαακ

Read more!

Ποιό βιβλίο να διαλέξω;

Με μια καθαρά πραξικοπηματική απόφαση η πρόεδρος της σχολής προχώρησε μέσα στο καλοκαίρι τις μέρες της εξεταστικής στην συγκρότηση λίστας συγγραμάτωνο
Παρά τις αποΦάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των φοιτητών στο Πολυτεχνείο αλλά
και σε άλλες σχολές, ενάντια στην κατάργηση των δωρεάν συγγραμάτων που ουσιαστικά προωθείται μέσω της λίστας συγγραμμάτων, παρά το ότι ενώ εδώ και δυο χρόνια οι φοιτητές με καταλήψεις και διαδηλώσεις διεκδικούν συνολικά την ανατροπη του νέου νόμου πλαίσιου, η πρόεδρος της σχολής και οι μεγαλοκαθηγητές σε αγαστή συνεργασία με το Υπουργείο προσπαθούν να επιβάλλουν παράλληλα με τις εγγραΦές των φοιτητών την συγκεκριμένη λίστα.
Ποιες αλλαγές όμως θα φέρει το νέο σύστημα?
. Καταργούνται τα δωρεάν βιβλία. Οι φοιτητές μπορούν να επιλέξουν μόνο ένα σύγγραμμα απο τον κατάλογο που τους δίνεταL Έτσι ενώ τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν μαθήματα στα οποία δίνονταν δυο ή περισσότερα βιβλία, τώρα οι φοιτητές θα παίρνουν δωρεάν μόνο το ένα. Προφανώς έτσι θα είμαστε αναγκασμένοι να αγοράζουμε το άλλο βιβλίο είται να κάνουμε ουρές στην βιβλιοθήκη για να δανειστούμε τα 2-3 αντίτυπα που υπάρχουν.
. Αυξάνεται η καθηγητική αυθαιρεσία και εντατικοποιούνται οι ρυθοι σπουδών. Ηδη είμαστε στην διάρκεια μιας ακόμα εξεταστικής περιόδου όπου για άλλη μια φορά γίνεται σφαγήο Περικοπές στην χρονική διάρκεια της εξέτασης, θέματα για εξωγήινους, διαγωνισμος ποιός θα κόψει τους περισσότερους κλπ. Αυτό το φαινόμενο θα ενταθει αφού τώρα δεν θα υπάρχει ένα μόνο βιβλίο.Ετσι ο καθηγητής θα βάζει ότι
θέματα γουστάρει, η ύλη θα είναι τεράστια, χωρις δυνατότη'α/ ελέγχου. Για να ανταπεξέλθει κάποιος στο νέο σύστημα θα πρέπει να τρέχει απο το πρωι ως στο βράδυ για να παρακολουθεί υποχρεωτικά όλα τα μαθήματα σαν να πηγαίνει πάλι σχολείο.
. Αυξάνεται η διαπλοκή. Ο κάθε καθηγητής θα γράφει το δικό του βιβλίο και μετά απλά θα το «συστήνει» στους φοιτητές που θα το «επιλέγουν» μέσα απο την λίστα. Ειδικά σε μαθήματα που τα κάνουν δύο καθηγητές και έχει ο καθένας το δικό του βιβλιαράκι ετοιμάστε να βάλουμε βαθεία το χέρι στην τσέπη
· Το σύστημα είναι και λίγο 0.0 ηλίθιο. Έτσι πριν κάποιος καταλάβει τι μάθημα παρακολουθεί θα πρέπει να διαλέξει βιβλίο.Δεν έχει την δυνατότητα να σχηματίσει άποψη για το αντικέιμενο. 'Οπότε η ρωτάς τους παλιότερους ή παίζεις λόττο.

Για όλα αυτά δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Είναι ευθύνη της προέδρου που προσπαθεί να επιβάλλει αυτό το σύστημα την περίοδο των εγγραφών και είναι η μόνη υπεύθυνη για ότι συμβαίνει. Καμία συζήτηση για την λίστα συγγραμάτων. Δωρεάν διανομή όλων των βιβλίων που χρειάζονται για κάθε μάθημα. Αυστηρά καθορισμένη ύλη συγκεκριμένης έκτασης σε λογικά πλαίσια για να μπορούν όλοι να ανταποκριθούν στις εξετάσεις είτε παρακολουθούν είτε όχι, το μάθημα. Θέσπιση πτυχιακής εξεταστικής.

Read more!

Οδηγός επιβίωσης

Τα πανεπιστήμιο είναι ένα ριζικά διαφορετικός χώρος από το σχολείο. Αντιθετα με ότι είχαμε συνηθίσει εκεί, οι φοιτητές είναι ελεύθεροι πολίτες με ακαδημαϊκά δικαιώματα, με συλλογικές πολιτικές διαδικασίες, και με το κεκτημένο των ριζοσπαστικών φοιτητικών κινημάτων. Παρόλα αυτα κάποιοι καθηγητές επιμένουν να πηγαίνουν κοντρά στις αποφάσεις του φοιτητικού συλλογού και να μας επιβάλουν ένα συγκεκριμένο αυταρχικό πλαίσιο φοίτησης που περιμβάνει εξοντωτικούς ρυθμούς σπουδών, συμπέριφορα που κουρελιάζει την αξιοπρεπειά μας και επιβάλει ενα καθορισμένο τρόπο συμπεριφοράς στο μάθημα και στις εξετάσεις. Όλα αυτά με σκόπο την δημιουργια ενός νέου πρότυπου φοιτητή, ενός φοιτητή πειθήνιου, “εργατικού”, χώρις ελεύθερο χρόνο, χωρίς πολιτική δράση που θα αποτελέσει έτσι αύριο το νέου μόντελο εργαζόμενου. Στην πραγματικότητα έχουμε συγκεκριμένα δικαιώματα:

Οι καθηγητές δεν έχουν καμία εξουσία πάνω στους φοιτητές. Κανείς δεν μπορεί να σε διώξει φοιτητή από το μάθημα, να μιλήσει υποτιμητικά να του βάλει τιμωρίες, να του ζητήσει το όνομά του.

Οι παρακολουθήσεις μαθημάτων είναι απολύτως προαιρετικές. Κάποιος μπορεί να μπει και να βγει από το μάθημα όποτε το επιθυμεί.

Οι φοιτητές έχουν το δικαίωμα να εξετάζονται στο τέλος του εξαμήνου με άριστα το 10, πάνω σε εύκολα θέματα που καλύπτονται από την ύλη του βιβλίου. Είναι απαράδεκτο να κόβονται μαζικά φοιτητές.

Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση είναι δωρεάν. Κανείς δεν μπορεί να ζητήσει χρήματα από κανένα για βιβλία, συγγράμματα, στέγαση, εγγραφές.

Στην διάρκεια των συνελεύσεων δεν γίνονται μαθήματα και εργαστήρια. Ακόμα μετά από απόφαση του φοιτητικού συλλόγου μπορεί να πάψει κάθε εκπαιδευτική διαδικασία.

Δεν μπορούν να μπουν απουσίες, εργασίες για το σπίτι, ενδιάμεσα τεστ(πρόοδοι), προφορικές εξετάσεις.

Η εναντικοποιήση σε παιδεία και εργασία αποτελεί μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή του κεφαλαιού που εκράζεται άμεσα στις προσφατες επιλογές της κυβέρνησης και της ΕΕ (εσωτερικός κανονισμός-νομος πλαίσιο, οδηγία Μπολκεστάιν, 65ώρο...). Το δε εντατικοκοποιήμένο πανεπιστήμιο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάθρωσης καθώς απαραίτητος όρος, για να ενισχυθεί η επιχειρηματική λειτουργεία του είναι η εντονότερη πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος. Συνεπώς οι αγώνες για την βελτίωση της φοιτητικής (αλλά όχι μόνο) καθημερινότητά μας δεν μπορούν παρά να συνδέονται με τους ευτύτερους κοινωνικούς αγώνες, κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική.
Read more!