ΚΕΣ ή αλλίως ιδιωτικά πανεπιστήμια απο την πίσω πόρτα

Η κυβερνητική πολιτική των τελευταίων ετών προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο, πιο αντιδραστικό τοπίο στην εκπαίδευση της χώρας μας, ύστερα από την αποτυχημένη προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 λόγω του φοιτητικού κινήματος, με τον Νόμο-Πλαίσιο, την οδηγία 36/05 της ΕΕ και τον νόμο για τα Κέντα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ).

Ο νόμος για τα ΚΕΣ που ψηφίστηκε το καλοκαίρι από την κυβέρνηση και υποτίθεται σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της ότι έχει στόχο την «αξιολόγηση» και τη θέσπιση κανόνων ίδρυσης και λειτουργίας τους, ουσιαστικά στην πράξη αναγνωρίζει τα κολέγια σαν εκπαιδευτικά ιδρύματα (κάνοντας το διαχωρισμό σε τυπική και άτυπη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση), ενισχύοντας τον πολυκατακερματισμό της εκπαίδευσης και ανοίγοντας το δρόμο για την επαγγελματική ισοτίμηση τους με τα ελληνικά πτυχία.

Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί κατώτερης βαθμίδας μεταλυκειακής άτυπης εκπαίδευσης, τα επιχειρηματικά και κερδοσκοπικά κολέγια και εργαστήρια ελευθέρων σπουδών θα λειτουργούν σαν παράλληλη με τα δημόσια πανεπιστήμια βαθμίδα ιδιωτικής εκπαίδευσης, θα είναι «δούρειος ίππος» για την εναρμόνιση της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την πολιτική της Μπολόνια.Επιπλέον η οδηγία 36/05 της Ε.Ε. αναγνωρίζει την επαγγελματική ισοτιμία των κολεγίων και κέντρων ελευθέρων σπουδών που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού με τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Δημιουργείται ένα πολυεπίπεδο σύστημα εκπαίδευσης όπου τα ελληνικά πτυχία (4ετή και 5ετή) ισοτιμούνται επαγγελματικά με τα κολλέγια, κατοχυρώνονται – ξεφτιλίζονται τα 4ετή σα bachelor, εισάγονται οι κύκλοι σπουδών, κατεδαφίζοντας τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Η περίφημη επαγγελματική αναγνώριση των αποφοίτων των ΚΕΣ δεν είναι άλλο από την εξίσωση των ελληνικών πτυχίων και σχολών προς τα κάτω με τα κολλέγια.Η πραγματικότητα της ύπαρξης 30000 μαθητών οι οποίοι κόπηκαν από την βάση του 10 και ανήκουν στα πιο λαϊκά στρώματα τη κοινωνίας , δημιουργεί μια αυξανόμενη πελατεία για τα κολέγια. Η ιδιωτική εκπαίδευση είναι πια αναπότρεπτη επιλογή για πολπυς νεους.

Με την κοινοτική οδηγία και την αναγνώριση των ΚΕΣ δημιουργείται ένα πλέγμα κατάρτισης. Ο τεμαχισμός της εκπαίδευσης σε επιμέρους κομμάτια, κύκλους και ευέλικτες δομές ενθαρρύνει όλους τους ατομικούς δρόμους «μάθησης» και απόκτησης προσόντων, δείχνοντας στον φοιτητη το μοντέλο του αυριανού εργαζόμενου-σκλάβου των αφεντικών. Τέλος και εξαιρετικά σημαντικό η οδηγία αναγνωρίζει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, παραβιάζοντας πλήρως το άρθρο 16 αφού δίνεται η δυνατότητα σε κάθε ιδιώτη ή επιχείρηση να ιδρύσει ένα κολλέγιο.

Όλα αυτά γίνονται σε συνδυασμό με την εφαρμογή βασικών διατάξεων του νόμου –πλαίσιο που έγινε μέσα στο καλοκαίρι. Η κυβέρνηση ακολουθώντας τη γνωστή τακτική της «εν κρυπτώ μεταρρύθμισης» και εκβιάζοντας όποια ιδρύματα «συναντούσαν δυσκολίες» προώθησε την υλοποίηση του νόμου. Η επιβολή της εφαρμογής του πραγματοποιείται χωρίς να έχει επιτευχθεί η συναίνεση της πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας, κόντρα στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση επιχειρεί να υπερβεί το συσχετισμό που έχει διαμορφωθεί στο φοιτητικό σώμα από τους παρατεταμένους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, χτυπώντας το φοιτητικό κίνημα. Δεν μπορούμε να μείνουμε μόνο στην πραξικοπηματική εφαρμογή του, αλλά στο γεγονός ότι αυτός ο νόμος εμπεριέχει στον πυρήνα του την πειθάρχηση και την καταστολή του κινήματος.

ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΕΝΑ ΜΑΧΗΤΙΚΟ-ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Read more!

...και τελικά πέρασες στη σχολή......

Αγαπητέ πρωτοετή καλώς ήρθες. Για να διαβάζεις αυτές τις γραμμές μάλλον θα έχεις καταφέρει να βρεις το δρόμο ανάμεσα στα σεντόνια αφισών και θα έχεις γλιτώσει (προς στιγμή) από την προθυμία διαφόρων. Πιθανότατα θα είσαι γεμάτος όνειρα για επιστήμη, καριέρα, φοιτητική ζωή. Δυστυχώς η ζωή στον πραγματικό κόσμο δεν είναι έτσι ακριβώς.. Αυτό που ισχύει για τους περισσότερους είναι ένα παρόν τρεξίματος για τα μαθήματα στην καθημερινότητα μας, ειδίκευσης-επιστημονικής αποσύνθεσης στη σχολή, ασφυκτικών πολιτισμικών πλαισίων στον ελεύθερο χρόνο. Ένα μέλλον εργασιακής περιπλάνησης και ανασφάλειας, σε ένα περιβάλλον με όλο και λιγότερα δημοκρατικά δικαιώματα αλλά περισσότερους πολέμους. Καλώς ήρθες στη γενιά των 700€
Ίσως όμως να καταλαβαίνεις και συ ότι η κατάσταση δεν είναι τόσο ρόδινη. Ξέρεις ότι για να καταφέρεις να περάσεις στη σχολή, η οικογένειά σου χρειάστηκε να πληρώσει ένα σωρό λεφτά για ιδιαίτερα και φροντιστήρια, καθώς η ιδιωτική εκπαίδευση είναι πραγματικότητα στα σχολεία. Παράλληλα, βλέπεις τριγύρω σου, ότι η λιτότητα ροκανίζει τους μισθούς, ότι η ανεργία και η δουλειά σε άσχημες συνθήκες διογκώνονται ιδιαίτερα στη νεολαία. Οι μισοί από τους συμμαθητές σου είδαν την πόρτα των δημοσίων πανεπιστημίων και των ΤΕΙ κλειστή, είτε γιατί δεν είχαν να πληρώσουν τα πολυέξοδα φροντιστήρια, είτε λόγω της βάσης του 10. Είναι φανερό ότι τα τελευταία χρόνια, η ζωή των εργαζομένων γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, οι μισθοί δε φτάνουν, η ακρίβεια σαρώνει, καταπατούνται ασφαλιστικά δικαιώματα, ιδιωτικοποιούνται τα πάντα. Και η παιδεία βρίσκεται πάντα στο στόχαστρο.
Θα ‘χεις ίσως ακούσει και για τη γενιά των 700 ευρώ. Για τη δικιά μας γενιά μιλάνε. Τι περιμένουν από μας; Να δουλεύουμε για μια ζωή, ίσως και παραπάνω. Αλλά να μη ζούμε καθώς στη πραγματικότητα, δε ζεις με 700 ευρώ. Και αν βέβαια καταφέρεις να βρεις δουλειά. Και τι δουλειά; Να πιάνεις δουλειά το πρωί και να μην ξέρεις τι ώρα θα σχολάσεις, να δουλεύεις όποτε σε «χρειαστεί» το αφεντικό χωρίς σταθερό ωράριο, να δουλεύεις με το «κομμάτι», να είσαι αναγκασμένος να περιπλανιέσαι από την ανεργία στην ημιαπασχόληση, να σε απολύουν και μάλιστα να σου λένε ότι δε θα πάρεις σύνταξη ποτέ, και άμα πάρεις θα ‘ναι ψίχουλα. Να βαφτίζουν τους γονείς μας βολεμένους και τους δημοσίους υπαλλήλους προνομιούχους. Αλλά ξέρεις πως ούτε αυτό ισχύει. Να ρίχνουν το φταίξιμο στους μετανάστες που...μας κλέβουν τις δουλειές. Να προσπαθούν να μας πείσουν δηλαδή πως φταίνε όλοι εκτός από αυτούς, που με τους νόμους και τις διατάξεις τους, υποθηκεύουν το παρόν και το μέλλον ολόκληρης σχεδόν της κοινωνίας!
Αλλά είναι και πολλά άλλα που φρόντισαν να μη μάθεις...ή και να τα μάθεις, εμπλουτισμένα με τόνους λάσπης και ψέμματα...Αυτά έχουν να κάνουν με τις αντιστάσεις που αναπτύσσονται στην κοινωνία, η οποία αντιδρά στην επίθεση που δέχεται. Για τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στον νόμο για το ασφαλιστικό, για τις μαζικότατες πορείες τους, για τους λιμενεργάτες που εδώ και ένα χρόνο παλεύουν ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, για το μαχόμενο φοιτητικό κίνημα των τελευταίων τριών χρόνων, για τις γειτονιές που διεκδικούν πράσινο και ελεύθερους χώρους, για τους χιλιάδες εργαζόμενους που διαδήλωσαν φέτος στη ΔΕΘ. Αγώνες που ήταν και η μόνη πραγματική αντιπολίτευση απέναντι σε όσα μας ετοιμάζουν.
Αγαπητέ πρωτοετή καλωσόρισες στο άλλο πανεπιστήμιο. Καλωσόρισες στο φοιτητικό κίνημα. Σε ένα μέρος που το ατομικό συμφέρον υποτάσσεται στην συλλογική βούληση και στην ομορφιά των συλλογικών αγώνων. Εδώ που οι φοιτητές ρίχνουν νόμους, αποτρέπουν συνταγματικές αναθεωρήσεις, δίνουν όραμα στην κοινωνία. Εδώ που γράφεται η ιστορία: Πολυτεχνείο ’73, Μάης του 68, φοιτητικές καταλήψεις…


Για μια άλλη εργασία-μια ζωή με αξιοπρέπεια

Για μία άλλη παιδεία-μια παιδεία της κοινωνικής χειραφέτησης και της ανατροπής.

Για μια άλλη κοινωνία..
Read more!

Όμως τι είναι η Α.Ρ.Συ;

Η Αριστερή Ριζοσπαστική συσπείρωση είναι το σχήμα τη Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης (ΕΑΑΚ) που δραστηριοποιείται στη σχολή. Γεννήθηκε μέσα στις φλόγες των καταλήψεων του Μαΐου-Ιουνίου 2006 και έκτοτε αποτελεί τον πόλο των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων στη ΣΕΜΦΕ. Συντάσσεται με το μαχόμενο φοιτητικό κίνημα, κόντρα στην επίθεση της κυβέρνησης σε παιδεία-εργασία, ενάντια στην καθηγητική αυθαιρεσία και σε κάθε προσπάθεια εντατικοποίησης των σπουδών και πειθάρχησης των φοιτητών.
Η Α.Ρ.Συ είναι:
Αριστερή: Γιατί βλέπουμε γύρω μας ένα κόσμο που δεν ταιριάζει στις ανάγκες μας, που καταστρέφει τα όνειρά μας. Γιατί βιώνουμε την καταπίεση σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Γιατί παλεύουμε για την απελευθέρωση και βλέπουμε την ανατροπή ως την μόνη ρεαλιστική λύση. Γιατί αρνούμαστε τον ατομικό δρόμο και παλεύουμε να δώσουμε συλλογικές απαντήσεις ακόμα και στα ατομικά προβλήματα.
Ανεξάρτητη: Από το κράτος και τα κόμματά του. Από την τη κυρίαρχη πολίτική, τις επιχειρήσεις και τους καθηγητές. Δεν οδηγούμαστε από κανένα-λογοδοτούμε μόνο στον κόσμο της σχολής.
Σχήμα: Και όχι παράταξη –ιμάντας μεταβίβασης της κομματικής γραμμής. Ζωντανή συλλογικότητα που αυτοοργανώνεται και αποφασίζει από τα κάτω, με ανοιχτές διαδικασίες, χωρίς γραμματείς, καθοδηγητές και αρχηγούς.
Η Ε.Α.Α.Κ. δημιουργήθηκε το 1991, μέσα στο κίνημα που έριξε το νόμο Κοντογιανόπουλου. Από τότε έχει ενεργή παρουσία σε κάθε κίνημα της νεολαίας (νόμος Αρσένη, ανωτατοποίηση ΤΕΙ, νόμος πλαίσιο, άρθρο 16) και απαρτίζεται από υποκείμενα με αναφορά στην επαναστατική αριστερά: την αριστερά των ανυποχώρητων αγώνων και της αντικαπιταλιστικής δράσης. Τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ. βαδίζοντας στο δρόμο των συνελεύσεων, των καταλήψεων, των συγκρούσεων και των διαδηλώσεων παλεύουν για τα σύγχρονα δικαιώματα της νεολαίας σε παιδεία και εργασία, για μια σύνδεση φοιτητών-εργαζομένων στη βάση των κοινωνικών αναγκών, για μια μαχητική αντιπολίτευση που θα ικανοποιεί τα εργατικά και νεολαιίστικα συμφέροντα και θα πετυχαίνει συλλογικές νίκες. Η Ε.Α.Α.Κ. προτάσσει την άλλη αριστερά: των ανεξάρτητων αγώνων που αποφασίζονται από τα κάτω, τη αριστερά που έχει μάθει να ακούει τον κόσμο και να παραδέχεται τα λάθη της και όχι την αριστερά του κόμματος φρούριο ή αυτή των κυβερνητικών πλάνων. Η Ε.Α.Α.Κ. και τα σχήματά της αποφασίζουν και συντονίζονται μέσα από ανοιχτές διαδικασίες ανά σχολή(«σχήμα») αλλά και πανελλαδικά(διήμερα).
Read more!