ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΣ ΣΕΜΦΕ

Είμαστε σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη πολιτικά περίοδο που χρωματίζεται αφενός από την επέκταση και όξυνση της οικονομικής κρίσης και των συνεπειών της, και αφετέρου από την αναταραχή που έχουν αφήσει όλοι οι πρόσφατοι κοινωνικοί αγώνες και η νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη. Σε αυτό το φόντο η κυβέρνηση με την αγαστή συνεργασία του ΠΑΣΟΚ και κάτω από την πίεση της ΕΕ επιχειρούν νέα επίθεση στα εργασιακά και νεολαιίστικα συμφέροντα σε δύο πυλώνες:

Εργασία: Βρήκαν φαίνεται τον τρόπο να ρεφάρουν την αναμενόμενη χασούρα από την κρίση τους: Με ένα γύρω αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων που έρχονται να χτυπήσουν κεκτημένα χρόνων. Ο σύνδεσμος βιομηχάνων πρότεινε να καταργηθεί το 8ωρο (δηλώσεις Μίχαλου), να γενικευτεί η ελαστική εργασία, τη στιγμή που οι μισθοί μένουν καθηλωμένοι, τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν και η ανεργία θερίζει.

Δημοκρατικά δικαιώματα: Παράλληλα στο στόχαστρο μπαίνουν και οι ελευθερίες. Ποινικοποιείται (ως ένα νέο ιδιώνυμο) η χρήση κουκούλας, ετοιμάζεται ο αναχρονιστικός νόμος περί εξύβρισης της αρχής και οι δρόμοι της Αθήνας γεμίζουν αστυνομικές για να μας σώσουν από τον εσωτερικό εχθρό. Ταυτόχρονα διεξάγεται μια συντονισμένη προσπάθεια να καταργηθεί το άσυλο (βλέπε και πρόσφατη παραβίασή του στην Σέμφε) μιας και το κοινωνικό άσυλο των αγώνων και των κινημάτων είναι μια παραφωνία στην γενικευμένη σιγή που θέλουν να επιβάλουν.

Ο αντίλογος σε όλα αυτά δεν μπορεί παρά να είναι η αγωνιστική παρουσία όλων των κομματιών της εκπαίδευσης και της εργασίας και η οικοδόμηση μετώπων αντίστασης και ανατροπής. Πρώτο βήμα είναι αυτό τη Γενικής Απεργίας την Πέμπτη στις 2 Απρίλη που πρέπει να πάρει παλλαϊκά χαρακτηριστικά και που η παρουσία όλων αλλά και του Φοιτητικού μας Συλλόγου κρίνεται απαραίτητη. Ιδιαίτερα τώρα που τόσα πολλά κρίνονται για το ποιος θα βγει χαμένος από την κρίση, τώρα που λέξεις όπως λιτότητα, ανασφάλεια, ελαστασφάλεια, καταστολή, φτώχεια έχουν γίνει πράξη στην καθημερινότητά μας, τώρα που πρέπει να δοθεί ένα αποφασιστικό μήνυμα στις συνδικαλιστική γραφειοκρατία που για άλλη μια φορά επιλέγει την να δείξει σύνεση και διάθεση για διάλογο και συνδιαχείρηση με τους εργοδότες πηγαίνοντας κόντρα στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.

Φέτος επίσης συμπληρώνονται 60 χρόνια από την δημιουργία του ΝΑΤΟ, του βασικού ιμπεριαλιστικού μηχανισμού που τόσα χρόνια μας έχει «χαρίσει» πάμπολλους πολέμους και χούντες σε όλες τις γωνίες του πλανήτη και εκατόμβες νεκρών. Στις 4 Απρίλη οι «ηγέτες του» μαζεύονται στο Στρασβούργο για να γιορτάσουν. Θα είμαστε εκεί, τόσο στην Γαλλία όσο και στην μεγάλη αντιΝΑΤΟική πορεία στην Αθήνα το Σάββατο.

Ταυτόχρονα στη σχολή μόλις τελείωσε άλλη μια εξεταστική-εκατόμβη και γίνονται συζητήσεις για αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών. Θεωρούμε πως με αφορμή αυτά πρέπει να ανοίξει με σοβαρούς όρους επιτέλους το ζήτημα του ρυθμού σπουδών και του πάγιου αιτήματος του συλλόγου για την επί πτυχίο εξεταστική

Για όλους αυτούς τους λόγους θα πρέπει να είμαστε

ΣΤΗΝ ΓΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 1/4 ΣΤΙΣ 12:30 ΣΤΟ ΑΜΦ2

Read more!

Περί ασύλου ο λόγος…

Τα τελευταία χρόνια με τα μεγαλειώδη εκπαιδευτικά και εργασιακά κινήματα και την νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη ήρθε στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής η δυναμική των αγώνων αυτών που όντας ανατρεπτικοί στο περιεχόμενο και τη μορφή μπορούν και δημιουργούν ρωγμές στα καλογυαλισμένα σχέδια αναδιάρθρωσης. Απάντηση του αστικού συνασπισμού εξουσίας δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την ωμή καταστολή, αφενός, και το χτύπημα σε όλα τα κεκτημένα των «από κάτω» που τους επιτρέπουν να αρθρώνουν αντιστάσεις και να εξελίσσουν την πάλη τους αφετέρου. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η εκστρατεία ενάντια στο άσυλο που σθεναρά προωθούν Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ αλλά και αρκετοί καλοθελητές των ΜΜΕ. Στην επίθεση αυτή εμείς δεν βλέπουμε παρά άλλη μια επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας και στην δυνατότητά να προβαίνει σε κινητοποιήσεις. Η «δημοκρατία της καταστολής» και περιστολής δικαιωμάτων και ελευθεριών δεν μπορούν να δέχονται την ύπαρξη του ασύλου.

Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν αποτελεί παραχώρηση καμίας κυβέρνησης ούτε απλό νομοθέτημα που διασφαλίζει την «ομαλή» ακαδημαϊκή λειτουργία. Αντίθετα είναι μία δημοκρατική κατάκτηση με πανκοινωνική σημασία που πάρθηκε μέσα από αιματηρούς αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων, όταν αυτοί βγαίνοντας στο δρόμο να διεκδικήσουν είχαν να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις καταστολής και την αστυνομική βαρβαρότητα καθώς και παρακρατικές και φασιστικές ομάδες (ΜΑΤ, χρυσή αυγή, ασφάλεια, τραμπούκους τη οννεδ). Οι κοινωνικοί αγώνες πάντα ήταν συνδεδεμένοι με τους πανεπιστημιακούς χώρους όπου το κίνημα είχε την δυνατότητα να βρει «ασφάλεια», να διεξάγει τις διαδικασίες συντονισμού του, να λειτουργήσει κέντρα αγώνα και αντιπληροφόρησης. Το άσυλο από την μεταπολίτευση και μετά αποτέλεσε την κοιτίδα γύρω από την οποία, τόσο χωροταξικά όσο και συμβολικά, αναπτύχθηκαν όλα τα πολιτικά ανατρεπτικά κινήματα, ένα πάντα προωθητικό στοιχείο στους αγώνες μας ένα σύμβολο ανεξαρτησίας του κινήματος από τους μηχανισμούς του κράτους. Από όλα αυτά δεν μοιάζει καθόλου περίεργο που η κατάργηση του βρίσκεται στην κορφή της αντιδραστικής ατζέντας όλα τα τελευταία χρόνια.

Στο άσυλο είναι που λαμβάνουν χώρα κάποιες από τις σπουδαιότερες διεργασίες του φοιτητικού κινήματος. Εκεί γίνονται οι συλλογικές διαδικασίες όπως οι Γενικές Συνελεύσεις και εκεί είναι που υλοποιούνται κατά ένα μέρος τους οι αποφάσεις όπως οι καταλήψεις οι μαζικές συλλογικές παραστάσεις διαμαρτυρίας σε όργανα συνδιοίκησης, η αναστολή των εκπαιδευτικών, ερευνητικών και επιχειρηματικών λειτουργιών των πανεπιστημίων. Μια ΓΣ δηλαδή που καταλήγει σε αγωνιστική απόφαση που μπορεί εν δυνάμει να θεωρηθεί παράνομη, απουσία του ασύλου, μπορεί να οδηγήσει σε επέμβαση της αστυνομίας! Είναι ξεκάθαρο δηλαδή πως το άσυλο είναι αυτό που διασφαλίζει την υιοθέτηση ριζοσπαστικών μορφών πάλης που αμφισβητούν έμπρακτα την πολιτική των διαφόρων κυβερνήσεων και πολύ πιθανόν να κινούνται στα όρια της αστικής νομιμότητας. Οι χώροι των πανεπιστημίων είναι αυτοί που επίσης αποτέλεσαν το καταφύγιο χιλιάδων διαδηλωτών όταν μετά τη λήξη πολλών πορειών βρέθηκαν εκεί κυνηγημένοι από της δυνάμεις καταστολής. Ειδικά σε περιόδους έντασης του κινήματος όταν και η καταστολή αναβαθμίζεται η διασφάλιση της δυνατότητας ασφαλούς κατάληξης της πορείας αποτελεί πρώτιστο μέλημα του κινήματος. Τέλος στο άσυλο είναι εκεί κάθε φορά διεξάγεται το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων (καθώς και συντονιστικά σωματείων και μαθητών) που αποτελεί ένα καίριο πολιτικό νεύρο του φοιτητικού κινήματος και το οποίο πολλές φορές συνεδρίαζε σε χώρο περικυκλωμένο από την αστυνομία και βομβαρδισμένο από δακρυγόνα. Δηλαδή το άσυλο αποτελεί καταλύτη πολιτικοποίησης και ριζοσπαστικοποίησης σε χώρους που ανθεί και ενσαρκώνεται η πολιτική διαπάλη, όπου πραγματικά υπάρχει ελευθερία ιδεών και προστατεύεται η κοινωνική έκφραση.

Τέλος δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στις «αστείες» αναφορές που προσπαθούν να φορτώσουν στο άσυλο διάφορες ποινικές ενέργειες (ναρκωτικά όπλα κτλ) ή άλλες πράξεις βίας, οι οποίες αφενός συμβαίνουν και σε πολλούς άλλους χώρους (και άρα η ταύτισή τους με το άσυλο είναι άτοπη) και αφετέρου δεν έχουν καμία σχέση με το πολιτικό νόημα του ασύλου που υπερασπιζόμαστε και πολλές φορές δε λειτουργούν ξεκάθαρα προβοκατόρικα.

Εν κατακλείδι η αναίρεση της δυνατότητας του ασύλου να λειτουργεί σαν εφαλτήριο αγώνων «διαπαιδαγωγεί» την πλειοψηφία των φοιτητών στην υποταγή και στην ένταξη τους τελικά τόσο στην κοινωνική πραγματικότητα όσο και στην παραγωγή με τους όρους που θέλει το κεφάλαιο. Αποκτά δε σε αυτή τη φάση ιδιαίτερη σημασία για το κεφάλαιο, το οποίο κατανοεί τη σύνδεσή του με τους αγώνες και το πολιτικό τους νεύρο, εντάσσοντάς την κατάργησή του σε ένα συνολικό σχέδιο σαρώματος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Κατω τα χέρια από το άσυλο

το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό

Read more!

Στα μαλακά ο δολοφόνος Περίανδρος

Ο «Περίανδρος» (Α. Ανδριτσόπουλος) είχε καταδικαστεί πρωτόδικα για τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας με δόλο κατά των φοιτητών και αγωνιστών της Αριστεράς, Δημήτρη Κουσουρή (μέλους της ΕΑΑΚ και του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ), Γ.Κ. και Η.Φ. Το Εφετείο μετέτρεψε την απόπειρα δολοφονίας εναντίον των Καραμπατσόλη – Φωτιάδη σε απλή πρόκληση σωματικής βλάβης, αδίκημα το οποίο έχει παραγραφεί (η δολοφονική επίθεση έγινε τον Ιούνιο του 1998), με αποτέλεσμα ο Περίανδρος να απαλλαχθεί αμέσως για τις συγκεκριμένες κατηγορίες και άρα να αλλάξει η ποινή κάθειρξης από 21 σε 12 χρόνια! Παράλληλα, ο «Περίανδρος» κρατείται σε αγροτικές φυλακές (ένα προνόμιο που λίγοι κρατούμενοι απολαμβάνουν), και έτσι κάθε μέρα φυλάκισης μετρά διπλή. Με βάση το χρόνο που είναι ήδη φυλακισμένος, σε σύντομο διάστημα θα μπορεί να υποβάλλει αίτηση αποφυλάκισης και να γίνει δεκτή.
Η συνεργία και συγκάλυψη του κράτους και των κυβερνήσεων του, τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, στη δολοφονική δραστηριότητα του «βαθιού κράτους» και των φασιστικών οργανώσεων επιβεβαιώνεται εκ νέου με την συγκεκριμένη απόφαση του Εφετείου. Σε μια περίοδο που η γενικευμένη οικονομική και πολιτική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη είναι φανερό ότι το αστικό κράτος μεριμνά για την θωράκιση του από τους νέους νικηφόρους κινηματικούς αγώνες, από τις νέες εξεγέρσεις της νεολαίας και των εργαζομένων που έρχονται. Σε αυτή την προσπάθεια φαίνεται ότι χρησιμοποιείται κάθε μέσο από τα χημικά και τα γκλοπ των ΜΑΤ έως τις σφαίρες, τις χειροβομβίδες, τις δικαστικές αποφάσεις αλλά και κάθε λογής φασιστική πρακτική. Γι’ αυτό και παρακρατικές, φασιστικές συμμορίες όπως η Χρυσή Αυγή κάνουν την εμφάνιση τους ξανά (είτε απροκάλυπτα με επιθέσεις σε αγωνιστές και χώρους είτε με τον μανδύα των «αγανακτισμένων πολιτών»), για να διεκπεραιώσουν την «βρόμικη δουλειά», για να φτάσουν εκεί που δεν φτάνει το νομικό πλαίσιο, τα κάθε τύπο «αντιτρομοκρατικά» δόγματα ΗΠΑ και ΕΕ.
Ειδικά η κυβέρνηση της ΝΔ έχει τεράστιες ευθύνες για την ευρύτερη νομιμοποίηση της εθνικιστικής, ακροδεξιάς παρουσίας και παρέμβασης, με τις συνδιαλλαγές της με το φασιστικό ΛΑΟΣ, με την υπόθαλψη δολοφονικών ενεργειών ενάντια στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα και τους αγωνιστές του.
Η ΕΑΑΚ και η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν είχαν και δεν έχουν καμιά αυταπάτη για τον πολιτικό χαρακτήρα και την τοποθέτηση των οργάνων της «έννομης» τάξης, για τον ρόλο του ίδιου του δικαστικού συστήματος. Μόνο οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος, της νεολαίας και των εργαζομένων αποτελούν εγγυητή για την απόκρουση και το τσάκισμα της κρατικής καταστολής, των παρακρατικών επιθέσεων και των ακροδεξιών τραμπούκων. Μέσα από την πάλη για την ανατροπή της δολοφονικής κυβέρνησης της ΝΔ, της σύμπραξης του ΠΑΣΟΚ και των κατευθύνσεων της Ε.Ε., μέσα από τη συλλογική μάχη για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νεολαίας και των εργαζομένων σε εκπαίδευση, εργασία και δημοκρατία είναι που θα συντριβεί η κάθε τρομοκρατική επίθεση ενάντια στο κίνημα, η κάθε νομιμοποίηση των δολοφονικών ενεργειών κράτους και παρακράτους.

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση
σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

Read more!

ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ

Πριν 10 χρόνια η ιστορικός απ’ τη Βουλγαρία Κωνσταντίνα Κούνεβα ήρθε στην Ελλάδα να δουλέψει ως καθαρίστρια, όπως και χιλιάδες άλλοι οικονομικοί μετανάστες. Έκτοτε, μάχιμη συνδικαλίστρια, γραμματέας της ΠΕΚΟΠ (Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού), ενός απ’ τα μαχητικότερα σωματεία, αγωνιζόταν για τα εργασιακά δικαιώματα των καθαριστριών. Το απόγευμα της 22ας Δεκεμβρίου, όπως γυρνούσε σπίτι της, η Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι απ’ τους μπράβους της εργοδοσίας, σαν τιμωρία για τη συνδικαλιστική της δράση.
Εδώ και δέκα χρόνια ένα σύγχρονο δουλεμπόριο ανθεί στη χώρα μας. Η δολοφονική επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα, αλλά και η ασίγαστη φωνή της, έγιναν η αφορμή να αποκαλυφθεί αυτό το σύγχρονο δουλεμπόριο, ήρθαν στην επιφάνεια σημαντικές πλευρές αυτού του εργασιακού μεσαίωνα.

Το σύγχρονο δουλεμπόριο

Η επισφαλέστερη εκδοχή μισθωτής εργασίας έγκειται στη μορφή του «δανεικού εργάτη», μοχλός για την επέκταση και την κυριαρχία της οποίας στάθηκαν οι Εταιρίες Προσωρινής Απασχόλησης και τα Ιδιωτικά Γραφεία Συμβούλων Εργασίας. Αυτές οι εταιρίες νοικιάζουν εργαζόμενους σε άλλον εργοδότη μεταθέτοντας έτσι τη δέσμευση της τήρησης της εργατικής νομοθεσίας απ’ τον έμμεσο εργοδότη (στην προκειμένη ο ΗΣΑΠ) στον άμεσο (ΟΙΚΟΜΕΤ) οι οποίες υποχρεώνονται να συνάπτουν σύμβαση εργασίας όπου και πρέπει να αναφέρονται οι όροι εργασίας, οι όροι αμοιβής και ασφάλισης και άλλα. Έτσι, για τον έμμεσο εργοδότη συμπιέζεται προς τα κάτω το εργατικό κόστος (κόστος ασφάλισης, αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης κλπ), ο δε άμεσος, οι εταιρίες σε πολλές περιπτώσεις κρατάνε τους εργαζόμενους σε καθεστώς αβεβαιότητας και ομηρίας μην τηρώντας τις συμβάσεις, μην καταβάλλοντας επιδόματα, αμοιβές για υπερωρίες και παρέχοντας ελλιπή ή και καθόλου ασφάλιση. Έτσι, πολύ συχνά, οι εργαζόμενοι σ’ αυτές τις εταιρίες δουλεύουν ανασφάλιστοι και μένουν απλήρωτοι για καιρό και όταν τελικά πληρώνονται μπορεί να παραβιάζεται ακόμα και ο κατώτατος βασικός μισθός. Κι όλα αυτά υπό το καθεστώς της καλλιέργειας του τρόμου, της απειλής, της ψυχολογικής βίας της απόλυσης.
Ο θεσμός του σύγχρονου δουλεμπορίου μισθωτής εργασίας προέρχεται από την ΕΕ η οποία συνεχώς διακηρύσσει την ανάγκη ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας, η δε νομοθετική του κατοχύρωση ξεκίνησε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και συνεχίστηκε από τη ΝΔ, νόμοι οι οποίοι διαμόρφωσαν έναν πραγματικό μεσαίωνα για τα εργατικά δικαιώματα στο χώρο της προσωρινής απασχόλησης.

Η περίπτωση της Κωνσταντίνας
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα εργαζόταν στην ΟΙΚΟΜΕΤ, μια εταιρία καθαρισμού που είχε αναλάβει τον καθαρισμό του ΗΣΑΠ, ανήκε δηλαδή στη μορφή εργασιακής σχέσης που λέγεται σύγχρονο δουλεμπόριο. Η ΟΙΚΟΜΕΤ παίζει το ρόλο του εργολάβου που νοικιάζει εργαζόμενους στον ΗΣΑΠ, εργολαβίες οι οποίες βρίσκονται και στην πλειοψηφεία των δημόσιων νοσοκομείων, στον ιδιωτικό τομέα αλλά και σε πανεπιστημιακούς χώρους όπως το ΕΜΠ. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα με το σωματείο της, κατήγγελνε τη συστηματική καταπάτηση των εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, τις άθλιες συνθήκες δουλειάς καθώς και τις συχνές μεταθέσεις. Διεκδικούσαν την μη περικοπή των μισθών, την πληρωμή των δώρων που δικαιούνται, την κατάκτηση των βαρέων και ανθυγειινών ενσήμων στην ασφάλιση που τους στερούσαν (υιοθετώντας ένα υποτιθέμενο διάλειμμα για να μειωθούν οι εργάσιμες ώρες απ’ τις 6 στις 5μιση, διάλειμμα που αν μη τι άλλο δε γινόταν ποτέ), αγωνίζονταν για την αποτροπή των παραβιάσεων των εργατικών δικαιωμάτων.
Η πρωτοφανής αυτή δολοφονική επίθεση δεν ήταν η έναρξη της εργοδοτικής τρομοκρατίας αλλά η αποτρόπαια κορύφωσή της. Έως τότε διώκονται πλήθος συνδικαλιστών, απεργίες καταδικάζονται και στην περίπτωση της ΟΙΚΟΜΕΤ, εκβιάζονται και τρομοκρατούνται εργαζόμενοι με σκοπό να καταστεί πρακτικά αδύνατη η συνδικαλιστική τους οργάνωση. Έτσι άλλωστε απάντησε η συγκεκριμένη εταιρία στον αγώνα του σωματείου, με τη σύσταση του επιχειρησιακού σωματείου, το οποίο είναι καθαρά εργοδοτικό, και βάζοντας τις καθαρίστριες να υπογράφουν χαρτιά που καταδικάζουν την ΠΕΚΟΠ και δέχονται τη συμπίεση των δικαιωμάτων τους.
Ταυτόχρονα η εταιρεία απολάμβανε προστασίας από τους δύο μεγάλους κρατικούς πελάτες της, τον ΗΣΑΠ και την Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων, οι οποίοι αδιαφορούσαν για τις διαρκείς καταγγελίες των εργαζόμενων και του Σωματείου και δεν παρενέβαιναν για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας. Την ίδια αδιαφορία έχουν επιδείξει για αυτές και πολλές άλλες περιπτώσεις δουλεμπορικής συμπεριφοράς στους εργαζόμενους, το Υπουργείο Μεταφορών, το Υπουργείο Εργασίας και η Επιθεώρηση Εργασίας. Όλοι οι παραπάνω παράγοντες της Κυβέρνησης και του Κράτους, έδιναν κάλυψη στις άθλιες εργοδοτικές πράξεις των εταιρειών του κλάδου, μη θέλοντας να εμποδίσουν την κερδοφορία τους, τη βασισμένη στην υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων.

Χτύπημα στους εργατικούς αγώνες και στους μετανάστες

Σ’ ένα τέτοιο καθεστώς είναι φανερό πως σε ειδικές περιπτώσεις προβλέπεται η παραδειγματική πειθάρχηση όσων αντιστέκονται. Η δολοφονική αυτή ενέργεια αποτελεί χτύπημα στους εργατικούς αγώνες και στις εργατικές διεκδικήσεις, ήταν μια προσπάθεια περιστολής της δράσης όποιου σηκώνει το κεφάλι, εν ανάγκη αφαιρώντας του τη ζωή.
Ήταν όμως η δολοφονική αυτή ενέργεια κι ένα χτύπημα στους μετανάστες, αποτέλεσε μέρος μιας προσπάθειας φίμωσης του κομματιού αυτού της εργατικής τάξης, του πλέον ευάλωτου και σκληρά εκμεταλλευόμενου. Εντάσσεται σε μια συνολικότερη προσπάθεια από μεριάς του κεφαλαίου οι μετανάστες να μην έχουν φωνή και να αντιμετωπίζονται σαν κατώτεροι άνθρωποι, να ξυλοκοπούνται και να αποσιωπάται η βάναυση μεταχείριση τους.

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα δεν έμεινε μόνη.

Δύο μαζικές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας στις 22 Γενάρη και στις 19 Φλεβάρη οργανώθηκαν απ’ την Πρωτοβουλία 90 Πρωτοβάθμιων Σωματείων, ενώ πολλές κινητοποιήσεις έχουν λάβει χώρα με καταλήψεις του ΗΣΑΠ κι άλλες μορφές. Χιλιάδες διαδηλωτές εξέφρασαν τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη τους στην Κωνσταντίνα Κούνεβα βάζοντας στην προμετωπίδα τους το αίτημα της κατάργησης του καθεστώτος των ενοικιαζόμενων εργαζομένων.
Ο αγώνας αυτός μετράει ήδη μία νίκη. Επιτεύχθηκε η δέσμευση του διοικητή του οργανισμού να καταγγείλει τη σύμβαση με την ΟΙΚΟΜΕΤ καθώς και να εισηγηθεί την πρόσληψη των καθαριστριών ως μόνιμου προσωπικού, μισθοδοτούμενο απ’ τον ΗΣΑΠ.
Η ΓΣΕΕ δεν έμεινε απλώς αμέτοχη αλλά στάθηκε εχθρική στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, καταδικάζοντάς τες ως παράνομες, αποδεικνύοντας έμπρακτα πως η στάση τους κάθε άλλο παρά συνάδει με τον αγώνα για πλήρη κατάργηση του δουλεμπορίου, των εργολαβιών, των ελαστικών σχέσεων. Δεν αντιπαρατίθεται γι’ αυτά τα ζητήματα, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα συναινεί στην ύπαρξη εργολάβων. Χαρακτηριστικό είναι πως η ίδια η ΓΣΕΕ χρησιμοποιεί εργολάβο καθαρισμού για τα γραφεία της!

Αγώνας μέχρι τη νίκη

Ο αγώνας αυτός πρέπει να είναι και η απάντηση του εργατικού κινήματος. Η αποφασιστική αναμέτρηση με το σύγχρονο δουλεμπόριο, χωρίς περιθώριο για νομοθετικές ρυθμίσεις, η κατάργηση του θεσμικού πλαισίου της ελαστικής εργασίας και της νομοθετικής της κατοχύρωσης απ’ την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τροποποιήσεις απ’ τη ΝΔ, η διεκδίκηση δηλαδή μόνιμων και σταθερών εργασιακών σχέσεων για όλους με αξιοπρεπείς μισθούς.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα δεν προσφέρεται για «δακρύβρεχτα ρομάντζα» όπως τόνισαν σε σημείωμα οι δικοί της, δεν αποζητά απλώς συμπαράσταση, αλλά να δικαιωθεί αυτός ο αγώνας. Και ο αγώνας αυτός δε θα δικαιωθεί μόνο αν αποκαλυφθουν οι δολοφόνοι, αλλά αν καλυτερέψουν οι συνθήκες για τις συναδέλφισσές τις, τις καθαρίστριες, αν σπάσει η εργοδοτική τρομοκρατία, αν δυναμώνουν τα σωματεία, αν όλο και περισσότεροι πάψουν να σκύβουν το κεφάλι, αν θα προχωρήσει ο αγώνας ενάντια στο σύγχρονο δουλεμπόριο μέχρι την τελική νίκη.



Read more!

Η νέα αφίσα της ΕΑΑΚ για τα νέα κινήματα..

Read more!