Η κυβερνητική πολιτική των τελευταίων ετών προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο, πιο αντιδραστικό τοπίο στην εκπαίδευση της χώρας μας, ύστερα από την αποτυχημένη προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 λόγω του φοιτητικού κινήματος, με τον Νόμο-Πλαίσιο, την οδηγία 36/05 της ΕΕ και τον νόμο για τα Κέντα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ).
Ο νόμος για τα ΚΕΣ που ψηφίστηκε το καλοκαίρι από την κυβέρνηση και υποτίθεται σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της ότι έχει στόχο την «αξιολόγηση» και τη θέσπιση κανόνων ίδρυσης και λειτουργίας τους, ουσιαστικά στην πράξη αναγνωρίζει τα κολέγια σαν εκπαιδευτικά ιδρύματα (κάνοντας το διαχωρισμό σε τυπική και άτυπη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση), ενισχύοντας τον πολυκατακερματισμό της εκπαίδευσης και ανοίγοντας το δρόμο για την επαγγελματική ισοτίμηση τους με τα ελληνικά πτυχία.
Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί κατώτερης βαθμίδας μεταλυκειακής άτυπης εκπαίδευσης, τα επιχειρηματικά και κερδοσκοπικά κολέγια και εργαστήρια ελευθέρων σπουδών θα λειτουργούν σαν παράλληλη με τα δημόσια πανεπιστήμια βαθμίδα ιδιωτικής εκπαίδευσης, θα είναι «δούρειος ίππος» για την εναρμόνιση της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την πολιτική της Μπολόνια.Επιπλέον η οδηγία 36/05 της Ε.Ε. αναγνωρίζει την επαγγελματική ισοτιμία των κολεγίων και κέντρων ελευθέρων σπουδών που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού με τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Δημιουργείται ένα πολυεπίπεδο σύστημα εκπαίδευσης όπου τα ελληνικά πτυχία (4ετή και 5ετή) ισοτιμούνται επαγγελματικά με τα κολλέγια, κατοχυρώνονται – ξεφτιλίζονται τα 4ετή σα bachelor, εισάγονται οι κύκλοι σπουδών, κατεδαφίζοντας τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Η περίφημη επαγγελματική αναγνώριση των αποφοίτων των ΚΕΣ δεν είναι άλλο από την εξίσωση των ελληνικών πτυχίων και σχολών προς τα κάτω με τα κολλέγια.Η πραγματικότητα της ύπαρξης 30000 μαθητών οι οποίοι κόπηκαν από την βάση του 10 και ανήκουν στα πιο λαϊκά στρώματα τη κοινωνίας , δημιουργεί μια αυξανόμενη πελατεία για τα κολέγια. Η ιδιωτική εκπαίδευση είναι πια αναπότρεπτη επιλογή για πολπυς νεους.
Με την κοινοτική οδηγία και την αναγνώριση των ΚΕΣ δημιουργείται ένα πλέγμα κατάρτισης. Ο τεμαχισμός της εκπαίδευσης σε επιμέρους κομμάτια, κύκλους και ευέλικτες δομές ενθαρρύνει όλους τους ατομικούς δρόμους «μάθησης» και απόκτησης προσόντων, δείχνοντας στον φοιτητη το μοντέλο του αυριανού εργαζόμενου-σκλάβου των αφεντικών. Τέλος και εξαιρετικά σημαντικό η οδηγία αναγνωρίζει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, παραβιάζοντας πλήρως το άρθρο 16 αφού δίνεται η δυνατότητα σε κάθε ιδιώτη ή επιχείρηση να ιδρύσει ένα κολλέγιο.
Όλα αυτά γίνονται σε συνδυασμό με την εφαρμογή βασικών διατάξεων του νόμου –πλαίσιο που έγινε μέσα στο καλοκαίρι. Η κυβέρνηση ακολουθώντας τη γνωστή τακτική της «εν κρυπτώ μεταρρύθμισης» και εκβιάζοντας όποια ιδρύματα «συναντούσαν δυσκολίες» προώθησε την υλοποίηση του νόμου. Η επιβολή της εφαρμογής του πραγματοποιείται χωρίς να έχει επιτευχθεί η συναίνεση της πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας, κόντρα στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση επιχειρεί να υπερβεί το συσχετισμό που έχει διαμορφωθεί στο φοιτητικό σώμα από τους παρατεταμένους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, χτυπώντας το φοιτητικό κίνημα. Δεν μπορούμε να μείνουμε μόνο στην πραξικοπηματική εφαρμογή του, αλλά στο γεγονός ότι αυτός ο νόμος εμπεριέχει στον πυρήνα του την πειθάρχηση και την καταστολή του κινήματος.
ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΕΝΑ ΜΑΧΗΤΙΚΟ-ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
