Την Παρασκευή 9/4 αιφνιδιαστικά στο συμβούλιο της επικρατείας «πέρασε» το προεδρικό διάταγμα για την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών, των παραρτημάτων δηλαδή των ξένων κολλεγίων που θα έρθουν να λειτουργήσουν στην πράξη ως ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η απόφαση αυτή θα αποτελέσει ουσιαστικά την εδραίωση της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης παρακάμπτοντας έτσι ουσιαστικά το άρθρο 16 του συντάγματος, την μη κατάργηση του οποίου είχαν εξασφαλίσει οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος τα τελευταία χρόνια. Τι σημαίνει όμως για εμάς ιδιωτικά πανεπιστήμια και γιατί πρέπει να σταθούμε ενάντια;
- Καταρχήν όπως πάντα όταν περνά στα χέρια ιδιωτών κάποιος τομέας αυτό δεν συνεπάγεται τίποτα θετικό τα λαϊκά στρώματα, παρά μόνο νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, κάτι που εν μέσω κρίσης έχει για αυτούς μεγάλη σημασία.
- Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα αποτελέσουν τον πολιορκητικό κλοιό για να αναγκάσουν τα δημόσια να ενσωματώσουν όλη την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Θα τα εξαναγκάσουν δηλαδή, για να είναι ανταγωνιστικά, να αποκτήσουν άλλη σχέση στενότερη με την αγορά και τα κριτήρια της και αλλάξουν τους ρυθμούς σπουδών των φοιτητών σε μια κατεύθυνση εντατικοποίησης.
- Η ιδιωτική εκπαίδευση θα σημαίνει παραγωγή αποφοίτων χωρίς επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, πράγμα που θα πιέσει ακόμα περισσότερο τον κόσμο της εργασίας σε μια κατεύθυνση πλήρους απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων
- Θα οδηγήσει στον πολυκερματισμό της νεολαίας με την δημιουργία αποφοίτων πολλών ταχυτήτων.
- Θα στείλει μεγάλα κομμάτια της νεολαίας σε ειδικευμένες σπουδές και την λογική της κατάρτισης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να δούμε πως προσπαθούν να μας πείσουν για την αναγκαιότητα αυτού του πράγματος. Καταρχήν το επιχείρημα πως έτσι, μέσω του ανταγωνισμού, θα βελτιωθεί το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν υφίσταται. Πως μπορεί κανείς να ισχυριστεί κανείς πως τα δημόσια σχολεία πχ κέρδισαν από τα ιδιωτικά ή πως η δημόσια υγεία αναβαθμίστηκε από την τριβή της με την ιδιωτική; Επίσης θα έρθουν να μας πουν είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη χωρίς ιδιωτικά πανεπιστήμια κάτι για το ποιο δεν πρέπει να «νιώθουμε» ενοχές αλλά αντίθετα να είμαστε περήφανοι μιας και τα κινήματα στην Ελλάδα έχουν αποτρέψει κάποια από τα βήματα της νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης.
Η από καιρό τώρα προαποφασισμένη αυτή πρωτοβουλία καταδεικνύει δυο πράγματα. Αφενός του ότι η πολιτική βούληση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ταυτίζεται με τις προηγούμενες επιλογές της ΝΔ και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, αφετέρου ότι η επίθεση που διεξάγεται το τελευταίο διάστημα στα δικαιώματα των εργαζομένων θα περάσει και μέσα από την εκπαίδευση. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πλέον καμία δυνατότητα να βγάζει φιλολαϊκό προφίλ.
Η απάντηση των φοιτητών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να πάρει το νήμα από τον νικηφόρο αγώνα ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16 το 2007 και να αποδείξει για άλλη μια φορά πως η πραγματική αντιπολίτευση γίνεται στους δρόμους, εκεί που η θιγομένη πλειοψηφία επιβάλει το δίκιο της, εκεί που η νεολαία και το κίνημα της παίρνουν την ζωές στα χέρια τους.
Η από καιρό τώρα προαποφασισμένη αυτή πρωτοβουλία καταδεικνύει δυο πράγματα. Αφενός του ότι η πολιτική βούληση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ταυτίζεται με τις προηγούμενες επιλογές της ΝΔ και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, αφετέρου ότι η επίθεση που διεξάγεται το τελευταίο διάστημα στα δικαιώματα των εργαζομένων θα περάσει και μέσα από την εκπαίδευση. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πλέον καμία δυνατότητα να βγάζει φιλολαϊκό προφίλ.
Η απάντηση των φοιτητών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να πάρει το νήμα από τον νικηφόρο αγώνα ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16 το 2007 και να αποδείξει για άλλη μια φορά πως η πραγματική αντιπολίτευση γίνεται στους δρόμους, εκεί που η θιγομένη πλειοψηφία επιβάλει το δίκιο της, εκεί που η νεολαία και το κίνημα της παίρνουν την ζωές στα χέρια τους.
